ANNE BABA TUTUMLARI – Bölüm III
Otoriter Baskıcı Tutum
Hemen her şeyin katı kurallarla sınırlandığı ve cezanın önde tutulduğu ser bir tutumdur. Anne baba, çocuğa sürekli karışır, yaptıklarını inceler, en ufak hareketi bile nasıl yapması gerektiğini anlatır. Onun her kurala katiyen uymasını, her hareketinin yerinde ve düzenli olmasını, yaşından büyük olgunluk ve yüksek başarı göstermesini ister. Öyle ki eve bir iki dakika geç gelmesi, gece tam saatinde yatmaması, “lütfen” siz konuşması sorun olur.
Çocuğun söz hakkı yoktur, duygu ve düşüncelerini ifade etmesine, kendini savunmasına izin verilmez, özgürlüğü kısıtlanır, en doğal hakları bile göz ardı edilip uslu olduğunda ödül olarak verilir, anne babaya göre çocuk, ne pahasına olursa olsun yola getirilmelidir ve durum ne olursa olsun onlara boyun eğmelidir. Onun her hareketinde kusur aranıp bulunur ve cezalandırma yoluna gididir. Kısacası çocukluğunu yaşamasına imkân yoktur.
Bu tutum karşısındaki çocuk, daracık, taşlarla ve engellerle dolu bir yolda ilerlemeye çalışan, güçlükle yol alan ancak zarar gören arabaya benzer. Çocuk, ana babasının eleştirisinden çekinir ve attığı her adımda yanlış yapma korlusu yaşar. Ruh sağlığı olumsuz etkilenir. Kendine güveni düşer, kendini baskı altında hisseder, duygularının, düşüncelerinin değersiz olduğuna inanır ve bunları içine atar. Sessiz, nazik, dikkatli, kurallara uyar görünmesine karşın kızgın, çekingen, kolayca başkalarının etkisinde kalabilen, aşırı hassas bir yapıya sahip olabilir, bir süre sonra ya ailesine baş kaldırır, her şeye karşı çıkar, saldırgan, kindar ve kavgacı olur, ya da içine kapanır, her şeyden elini eteğini çeker, kendini ve ailesini sevmez. Toplum içinde de ezilen, haklarını savunamadığı için hep haksızlığa uğrayan, zarar gören bir kişi olabilir. Tüm bunlar, okul yaşantısına da yansır.
