Kötü karakterli bir genç varmis.
Bir gün babasi ona çivilerle dolu bir torba vermis.
“ Arkadaslarin ile tartisip kavga ettigin zaman her sefer bu tahta perdeye bir çivi çak” demis.
Genç, birinci günde tahtaperdeye 37 çivi çakmis.
Sonraki haftalarda kendi kendine kontrol etmeye çalismis ve geçen her günde daha az çivi çakmis.Nihayet bir gün gelmis ki hiç çivi çakamamis.
Babasina gidip söylemis. Babasi onu yeniden tahtaperdenin önüne götürmüs. Gence “Bugünden baslayarak tartismayip
kavga etmedigin her gün için tahtaperdelerden bir çivi sök” demis.
Günler geçmis. Bir gün gelmis ki bütün çiviler cikarilmis.
Babasi ona “aferin iyi davrandin ama bu tahtaperdeye dikkatli bak. Artik çok delik var.
Artik geçmisteki gibi güzel olmayacak” demis.
Arkadaslarla tartisip kavga edildigi zaman kötü kelimeler söylenilir.
Her kötü kelime bir yara (delik) birakir.
Arkadasin bin defa affettigini söyleyebilir ama bu delik aynen kalacak (kapanmayacak).
Bir arkadas ender bir mücehver gibidir. Seni güldürür yüreklendirir sen ihtiyaç duydugunda yardimci olur, seni dinler sana yüregini açar” demis.
